Maandag dag 3 - Treinreis naar Krakau

Het is vandaag onze eerste wisseldag. Vanmorgen hebben we voor het ontbijt de koffer weer ingepakt. De schoonmaaksters hadden er zin in vanmorgen. Ik dacht wat hoor ik toch, dat zal vast op de gang zijn. Met dat ik naar de deur kijk, zie ik de sleutel omdraaien. Staat de schoonmaakster in de deuropening met - in het Pools - de vraag of we zo al gaan uitchecken, zodat ze vast kunnen schoonmaken. Ze klopte niet eens aan, deed gewoon de deur van het slot en open. Je zal nu wel denken; dan waren jullie vast te laat met uitchecken, geen gekke gedachte. Maar nee het was 9 uur en de uitchecktijd pas om 11 uur. Na de inval besloten we eerst te gaan ontbijten, zodat we in de kamer zouden zijn mocht ze weer een poging doen. Vandaag hebben we toast gemaakt voor ontbijt.

Vanaf het vliegveld had ik een reistas en een koffer. De reistas gebruikte ik als handbagage om zo meer mee te kunnen. Tijdens de reis naar het hostel was dit erg onhandig. De reistas zat continue in de weg. Legde ik hem bovenop mijn koffer, viel hij er om de zoveel passen af. Om deze onhandigheid en ongemak nu niet weer te hebben, besloot ik dat mijn reistas + de spullen die erin zaten in mijn koffer moesten. De koffer zelf zat al vol. Echt niet dat ik die tas weer mee ging slepen! Hup tas erin hoodie erbovenop - koffer dicht en proppen maar. Ik heb, al zittende op de koffer, de koffer met één hand dicht geduwd en met de andere hand de rits gesloten. Het paste! (net aan).

Met in ons achterhoofd de gedachte 15 minuten onderweg te zijn, begonnen we aan de klim omhoog. Eerst al een keer de verkeerde kant op gelopen. Toen stonden we beneden bij de metro. De kaart er weer bij gepakt. Bleek dat het station nog een stuk verder te zijn. Onderweg kwamen we langs de Dom van Warschau. Het duurde geen kwartier, maar bijna een uur!

Bij het station keken we op het grote bord en zochten we welke trein we moesten hebben. Dit was de trein van 12.26 uur naar Krakau Glowny.

In Polen kopen ze nog papieren kaartjes bij de balie. ik ging in de rij staan en Jochem bleef bij de tassen. De rij slonk vrij vlot. Aan de balie verliep het echter minder snel. De vrouw begreep mij niet en sprak zelf amper Engels. Zij schakelde hulp in en binnen no-time had ik twee tickets naar Krakau in mijn handen. In moest er wel eerst even 254 zloty (€62) voor neerleggen.

Het grote bord in de hal gaf +60 minuten aan. Dat begon al goed. Nu al een uur vertraging. We zijn op een bankje op het perron gaan zitten en zagen verschillende Poolse treinen voorbij komen. Bij de trein kwam het Polar-express-gevoel naar boven. De voorste was wat luxer; de eerste klas, daarachter zat het restaurant gevolgd door meerde tweedeklas wagons. De wagons bestonden uit een soort van cabines met 6-zits. Voordat de trein vertrok seinden de conducteuren naar elkaar met een lampje. Ze stapten zelf pas in toen de trein al begon te rijden en bleven in de deuropening staan totdat de trein het perron had verlaten.

Na anderhalf uur kwam dan eindelijk onze trein het perron op rijden. Er stonden heel veel mensen te wachten op de arriverende trein. Zo'n vermoeden hadden we al toen we te horen kregen dat we geen zitplek meer konden krijgen. In de trein gingen we in de voorste wagon zitten, helemaal voorin. Hier konden fietsen staan en was dan ook veel zitruimte voor ons - op de grond zowaar.
Er zat nog een halte tussen, deze was ook nog in Warschau. Hier stapte een oude vrouw met fiets in. Ze was zo aardig haar fiets rechtop te hangen, zodat wij meer plek hadden. Tegenover de fietsenstandaard zat een toilet. Dit toilet was typisch Pools; stink, vies, geen wc-papier, de kraan van de wasbak stroomt door, er lekt water op de vloer. Daarbij was het ook nog een in en uit geloop van mensen met hoge nood.

Er kwam op een gegeven moment een jong meisje (ongeveer 8 jaar) naast ons op de grond zitten. Ik had haar niet direct gezien, omdat ik verdiept was in mijn boek. Ze boog naar mij toe en begon in het Pools te brabbelen. Ze keek mij met haar grote bruine ogen verwachtingsvol aan. Eerst dacht ik dat ze vroeg of het toilet vrij was. Aan haar lichaamstaal gecombineerd met de woorden die ze zei, maakte ik uit dat ze vroeg of ik voor de deur wou staan, zodat ze de deur niet op slot hoefde te doen. ik gebaarde haar dat ze naar de wc kon gaan en hield een oogje in het zeil. Toen ze het toilet uitkwam keek ze mij weer aan met haar mooie grote bruine kijkers en lachte lief.

Om de reis wat aangenamer te maken ben ik op Jochems reistas gaan zitten en Jochem op een plastictas. Op de grond zitten kon niet meer. Het nep-grasmatje was nat en vies van het toiletwater.

Na 3 uur + 15 minuten kwamen we aan in Krakau. We hebben gelijk het hostel opgezocht, eten gehaald in een winkeltje (een of andere soep met worst = erg vies, daarbij stokbrood met roomkaas).

Het hostel: Dizzy Daisy is erg rumoerig. Mensen schreeuwen, stampen en slaan met deuren. Volgens mij zit er een grote familie, waarvan er drie in de kamer naast ons verblijven. Zucht.