Zaterdag dag 1- Vliegreis naar Warschau

Vanmorgen hebben we rustig ontbeten en ons klaargemaakt voor de reis.

Grootste onzekerheid; hoe werkt het op Schiphol? Aangezien ik, Nicole, nog niet eerder via Schiphol gevlogen heb. Sterker nog dit is pas de tweede keer dat ik ga vliegen.

Het bleek allemaal veel makkelijker dan gedacht. Met mijn ervaring op Weeze airport, vertrokken wij om 10 uur met de bus richting Schiphol. (Onze vlucht vertrok om 14.25 uur).

Drie kwartier later stonden we op Schipholplaza. Het treinstation is bekend terrein, de vertrekhallen echter niet. Jochem heeft toen hij nog klein was gevlogen naar Ierland en nog een keer met vrienden van Barcelona naar Schiphol een paar jaar terug. Met in mijn achterhoofd de gedachte dat hij daar waarschijnlijk niks meer van weet - aangezien ze de hele week gefeest hadden en voor de vlucht nog wat drank naar binnen hebben gegoten tegen de zenuwen - Nam ik de beslissingen. Zo stonden we keurig voor 11 uur op Schiphol; 3,5 uur voor vertrek.

Het was even zoeken waar we heen moesten. We liepen eerst alle bagageafgifte rijen voorbij, met in ons hoofd dat we bij rij 6 moesten zijn. Op het bord stond namelijk depature C-06. Toeval of niet we stonden zonder dat we het doorhadden toch nog in rij 6 ons ruimbagage in te checken. Mijn ervaring was dat je daarvoor op z'n minst een uur in de rij moet staan. Ik denk dat we nog geen kwartier gedaan hebben over het wachten en de afgifte! De medewerker die onze koffer en reistas incheckte was erg vrolijk en klantvriendelijk.

Het ging wel erg snel allemaal. Met de handbagagecontrole al voor ons zaten we nog met twee ijskoffie, twee breakers en een vol flesje water - wat op moest voordat we verder konden, weg gooien wouden we ook niet. De ijskoffie pakten we er eerst bij. Gelukkig verveel je je niet snel met zoveel verschillende nationaliteiten om je heen. Voornamelijk gezinnen - vader moeder met twee kleine kinderen kwamen voorbij. Het personeel die de karretjes weer terugbrachten droegen walkietalkies. De gesprekken die ze erdoor voerden met elkaar, had echter niks met hun werk te maken. Ze grapten alleen maar. Leuk om daar af en toe iets van op te vangen.

Toen de proviand op was liepen we door naar de handbagagecontrole. Geen rij - ik was stomverbaasd. Ik had er ook nu rekening mee gehouden dat het toch wel een half uur zou duren en dat ik mijn schoenen uit zou moeten doen (net als op Weeze). Dit met gevolg dat we om kwart voor 12, ruim twee uur voor het instappen, op een stoel voor gate C6 zaten. We hebben twee uur lang mensen en vliegtuigen gekeken, wat gepuzzeld en opgezocht waar de vliegtuigen om ons heen naar toe vertrokken. Op een gegeven moment horen we hard gelach. Opkijkend zien we op de loopband een groep jongens zitten; roeien, waarvan 1 achter hun stond om ze aan te moedigen - daar zat de vakantiestemming al goed in!

We hoefden niet met een busje naar ons vliegtuig gebracht te worden. Het vliegtuig parkeerde bij een slurf. In het vliegtuig hadden we stoelen gereserveerd. Jochem zat ik stoel 16F bij het raam en ik op stoel 16E in het midden. Naast mij, aan het gangpad, zat een Poolse vrouw met een zonnebril op. Ze zat bijna de hele vlucht met haar ogen dicht. Het opstijgen was weer 'misselijkmakend' - letterlijk. het mocht wat mij betreft wel wat sneller gaan. Pas toen we een tijdje horizontaal vlogen, was het achtbaan gevoel in mijn buik gezakt. Als aangename verassing deelden ze super lekkere broodjes kip pesto uit + drinken. Nog geen half uur later kwamen ze nog een keer langs met thee en een koekje. Wat een service! Mijn zorgen over het middageten waren gelijk verdwenen. Tijdens de landing waren wij allebei weer misselijk. Het had niet nog veel langer moeten duren..

Eerste indruk van Polen: grauw
Het vliegveld was kaal, straalde geen warmte uit en had voornamelijk de kleur grijs gebruikt voor de aankleding gecombineerd met een vleugje oranje. Het gaf meteen een indruk van de welvaart van het land.

Voordat we de bushalte (bus 175) gevonden hadden, stonden we eerst al bij de streekbussen en op het treinstation te zoeken. De buskaartjes samen waren 4,40 zl (=ongeveer 1 euro). De busreis duurde 38 minuten. We stapten uit bij de halte = O. En liepen volgens de routebeschrijving van het hostel door, de eerste weg rechtsaf langs het lieveheersbeestje "Biedronka" aan de linkerzijde door. We hadden daar af moeten slaan en langs het lievenheersbeestje moeten lopen, de weg af naar beneden. Hier kwamen we later achter toen we via een Japansstel - met googlemaps aan - de weg vonden. Ik zag hun staan met koffers naast ons en hoorde het woordje "Tamka" vallen. Kon niet missen dat zij, net als ons, op weg waren naar het hostel. Na dit bevestigd gekregen te hebben, besloten we met ze mee te lopen, om opnieuw verdwalen te voorkomen.

Het inchecken verliep spoedig, Kuda - de jongen achter de desk sprak prima Engels. We kregen sleutel 24; kamer op de tweede verdieping, de laatste deur links. Met de badkamer/wc aan de andere kant van de gang. We dachten dat we een kamer hadden geboekt met gedeelde badkamer/toilet. Bij entree ontdekten we een eigen badkamer op onze kamer. Met douche en toilet voor ons zelf! Erg aangename verassing. In de kamer staat een tweepersoonsbed en daarbij ook nog een eenpersoonsbed. Tegenover de bedden een wit bureau met kruk en een plank aan de muur. Met tussen de bedden in een nachtkastje. Op de muur is iets geschilderd en bij de deur hangt een kapstok met daaronder een schoenen rek. Wij zijn erg tevreden.

Bij aankomst eerst een koude douche genomen en andere kleren aangetrokken. Iets na 19.00 uur zijn we teruggelopen naar de straat waar we uitstapten; Nowy Swiat. We hebben allebei een pizza gegeten; Jochem een Hawaii en ik een Magarita. Als dessert hebben we bij de ijssalon verderop in de straat een hoorntje met ijs gekocht. Met ons ijsje in de hand zijn we een stuk - achter de mensenstroom aan - rechtdoor gelopen over de Krakowskie Przedmiescie. Het idee was bij de Wisla (de rivier van Warschau) uit te komen en vanaf daar langs het water richting het hostel te lopen. We waren echter iets verder door gelopen dan we dachten. Op een gegeven moment liepen we tegen een pleintje aan met allemaal gekleurde gebouwen. Aan onze rechterkant was het kasteel van Warschau. Deze stond op de kaart helemaal in het Noorden van het oude centrum aangegeven. Ons hostel bevind zich in het zuidoosten het centrum. We vervolgden onze weg langs het kasteel naar het Noorden en sloegen rechtsaf in het eerste steegje wat we tegenkwamen. Onder een poort liepen we door naar het uitzichtpunt over de Wisla Hier zijn we naar beneden gegaan. We konden Tamkastraat opnieuw niet vinden. Voor ons gevoel waren we (wat we enigszins opmaakten van de plattegrond) dichtbij de straat. We wisten zeker dat we op de metrobrug stonden, welke parallel lag aan Tamkastraat op de plattegrond en besloten daarom die weg aan te houden. Wat bleek nou. We waren pas bij het plein met de gekleurde huizen, vlak voor het kasteel. Aangezien het donker was en al rond 22.00 uur, besloten we niet weer terug te lopen naar het water, maar dezelfde weg terug te volgen langs de winkels waar we vandaan kwamen.

Bij het inchecken hebben we ontbijt geregeld voor morgen en maandag. Dat wordt heerlijk opstaan en in de tuin van het hostel zitten.

Tot morgen.